وبینار درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (اکت-ACT)
در درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) هدف اصلی ایجاد انعطافپذیری روانی است؛ یعنی ایجاد توانایی انتخاب عملی در بین گزینه های مختلف که مناسب تر باشد و نه عملی که صرفا جهت اجتناب از افکار، احساسات، خاطره ها یا تمایالت آشفته ساز انجام یا به فرد تحمیل شود. پذیرش در اکت به معنای خواستن هیجانات و تجارب آزاردهنده و تحمل صرف آناه نیست؛ بلکه تمایل به تجربه رویدادهای ناخوشایند است، بنابراین پذیرش قطب مخالف اجتناب تجربهای است. پذیرش یک جایگزین مهم برای اجتناب بر اساس تجربه است که شامل پذیرش فعال و آگاهانه رویدادهای شخصی است که که با تاریخچه فرد مرتبط می شوند و با عدم تالش فراوانی یا تغییر شکل آن رویدادها مخصوصا زمانی که باعث آسیبهای روانشناختی مرتبط اند. اکت تشویق می کند توسعه الگوهای عمل اثربخش و رشد یافته تر را که منجر به انتخاب اهداف و ارزشهای بزرگ می شوند. در فرایند تعهد، اکت خیلی زیاد به رفتار درمانی سنتی شبیه است؛ زیرا تقریبا می توان رفتارهای منسجم منطقی را با روشهای تغییر رفتار در چهارچوب پروتکل های اکت که شامل تعیین هدف، شکل دهی و فراگیری مهارت و شبیه این ها، توسعه داد.
