وبينار روان درمانی اعتياد با مدل ماتریکس (کد سوم)

اتیسم نوعی اختلال شخصیتی و روانی است که فرد در آن بیشتر به درونگرایی و فاصله گرفتن از محیط پیرامون و انسانهای اطرافش، حتی خانواده دچار میشود. اوتیسم بیشتر در دوران کودکی در افراد ظاهر میشود و اکثراً قبل از رسیدن به 3 سالگی علائم آن در فرد پدیدار میشود. جالب است بدانید تا به حال دلیل اصلی بروز اختلال اوتیسم کشف نشده است. اختلال طيف اتيسم يکي از اختلالات جدي در زمينه رشد است که معمولا قبل از سه سالگي تشخيص داده شده است. هرچند علايم و شدت آن در افراد مختلف، متفاوت است، همه انواع اتيسم بر توانايي برقراري ارتباط با ديگران تاثير مي گذارد. تغييرات مرتبط با بلوغ ناچيز مغز در رشد اتيسم مؤثر هستند. تعداد کودکان مبتلا به اتيسم در حال رشد است. هرچند درمان قطعي براي اتيسم وجود ندارد، اما درمان جدي و به موقع اتيسم تغييرات بزرگي در زندگي کودکان مبتلا به اين بيماري ايجاد مي کند. اتيسم موجب اختلال در رفتارهاي اجتماعي و مهارت هاي ارتباطي مي شود. کودکان و بزرگسالان مبتلا به اتيسم در ارتباطات کلامي و غيرکلامي و همچنين در فعاليت هاي سرگرم کننده دارای مشکل هستند. این بیماری را بیشتر به عنوان بیماری کودکان میشناسند، چرا که ابتلای کودکان به این بیماری چندین و چند برابر نسبت به بزرگسالان است. همچنین پسران تقریبا چهار برابر بیشتر از دختران مبتلا به اتیسم هستند. این بیماری میتواند نشانه های فراوانی داشته باشد که توسط این نشانه ها اتیسم را می توان از درجات خفیف تا شدید درجه بندی کرد. اگرچه اتیسم رامی توان توسط یک سری از رفتارها تشخیص داد ولی افراد اتیستیک می توانند ترکیبی از این رفتارها را داشته باشند و الزاماً نباید رفتارهای اختلالی تعیین شده را به صورت یکجا از خود نشان بدهند. ممکن است دو کودک که یک تشخیص برای آنها داده شده است، از نظر رفتاری با هم تفاوت نشان بدهند واز نظر مهارت ها نیز با هم تفاوت داشته باشند. ممکن است والدین کلمات متفاوتی را در رابطه با بیماری این کودکان بشنوند مانند شبه اتیسم، متمایل به اتیسم طیف اتیسم، اتیسم با عملکرد بالا و پائین، با توانائی بالا و پائین. والدین باید توجه داشته باشند که مهمتر از عنوان بیماری، پرداختن به درمان آن است. باید در نظر داشت که این کودکان با درمان مناسب و به موقع می توانند مطالب را بیاموزند، رفتارهای درست را از خود نشان داده و در آینده مانند افراد عادی زندگی کنند. اما بدست آوردن این اهداف مستلزم درمان به موقع و درست ، تحمل مشکلات و سختی های مربوط به این درمان است. برای اتیسم درمان قطعی و یکسانی وجود ندارد، اگر چه با درمان مناسب و آموزش خیلی از بچه ها همراه با انتقال می توانند یاد بگیرند و رشد کنند رسیدگی زود اغلب می تواند مجموعه ای از درگیری های همراه اختلال را کاهش دهد و رفتار مزاحم راکم کند و درجاتی از استقلال را به وجود آورد. درمان به نیازهای شخصی بیمار وابسته است. در بعضی افراد ترکیب روشهای درمانی بیشتر مؤثر است. اتیسم معمولا به درمان در طول زندگی نیاز دارد. از کاردرمانی و فیزیوتراپی بعضی مواقع در درمان اتیسم استفاده می شود. کاردرمانی به بهبود عملکرد مستقل و آموزش مهارتهای پایه (مثل بستن دگمه های لباس و حمام کردن) کمک می کند. فیزیوتراپی شامل استفاده از تمرین و اندازه گیری های فیزیکی دیگر (مثل ماساژ و گرما) برای کمک به کنترل حرکت های بدن بیماران است.
خصوصیت اصلی وابستگی به مواد افیونی از دست دادن کنترل بر روی مصرف و تداوم مصرف علیرغم مواجهه با مشکالت سالمتی، خانوادگی، شغلی و قانونی مرتبط است. در وابستگی به مواد، مصرف مواد به اولویت اصلی زندگی فرد تبدیل می شود. در واقع می توان گفت در اعتیاد مصرف مواد تبدیل به تنها منبع کسب لذّت و رضایت در زندگی فرد میشود. مواد در مغز از طریق سیستم هایی اثر خود را اعمال میکند که در اصل برای پاسخ به محرکهایی طراحی شده اند که کارشان حفظ بقای گونه محسوب می شود. در اعتیاد به مواد رفتارهای موادجویانه برای فرد به صورت غیرعادی (ارزش بقاء) پیدا می کند. این موضوع فرد را به لغزش و عود تا مدتها پس از قطع مصرف مواد آسیب پذیر میکند و اساس طبیعت مزمن و عودکننده وابستگی به مواد را تشکیل می دهد. درمان نگهدارنده با داروهای آگونیست اُپیوئیدی عبارتست از جایگزینسازی مصرف مواد مخدر افیونی غیرمجاز بیمار با یک داروی آگونیست اُپیوئیدی مورد تأیید. درمان نگهدارنده در صورتی که درست اجرا شود باعث بهبودی روانی پایدار در مراجع شده و او را از آسیبهای روانی ناشی از اعتیاد می رهاند. به طور خلاصه می توان گفت که ایجاد علائم روانی مرتبط با اعتیاد از یک سو و عوارض فیزیولوژیک مرتبط با مصرف مواد مخدر از سوی دیگر دو مقوله نسبتاً مستقل هستند. متادون و بوپرنورفین و سایر آگونیستهایی که در درمان نگهدارنده رایج هستند قدرت اعتیادزایی روانی پایینی دارند، اما لزوماً قدرت کمی در ایجاد وابستگی فیزیولوژیک و تحمل نداشته و اتفاقاً در مواردی چون متادون توان آنها در ایجاد تحمل و وابستگی جسمی بسیار برجسته است. برعکس مواد مخدر غیرمجازی مانند هرویین و کِراک-هرویین قدرت اعتیادزایی باالیی دارند اما قدرت ایجاد تحمل در آنها و عالیم محرومیت ناشی از قطع مصرف ممکن است از متادون کمتر یاشد. *مخاطبین این دوره آموزشی مشاورین، روانشناسان، پزشکان و روانپزشکان هستند. * مخاطبین دوره توجه داشته باشند گواهینامه این دوره از بهزیستی ارائه می شود.
یکی از شایعترین مواد مصرفی در دنیا و در ایران مصرف مواد محرک و حشیش و گل و.... است که نگرانی جدی برای خانواده ها و درماندگی جهت مصرف کنندگان فراهم کرده است و از طرفی درمان قطعی دارویی جهت مصرف کنندگان مواد محرک وجود ندارد و لذا بهترین درمان رواندرمانی است و رواندرمانی ساختاری ماتریکس یکی از معتبرترین و علمی ترین درمان در دنیا ست و در این درمان علاوه بر درمان و پرهیز از مصرف مواد بر بهبود عملکرد افراد تاکید دارد و هر جلسه درمان محتوای مشخصی دارد و با اجرای صحیح درمان تقریبا 85 درصد مصرف کنندگان نیز به پرهیز و بهبود عملکرد میرسند و تغییراتی در شیوه زندگی معتادان رخ میدهد. در این درمان آموزش خانواده و بهره گیری از گروهای خودیار نیز مورد توجه است و درمان INTENSIVE و چند بعدی است و ابعاد زیستی _روانی_اجتماعی مورد توجه است و پس از گذراندن دوره فراگیران قادر خواهند بود تا به درمان مصرف کنندگان مواد محرک بپردازند این درمان توسط انستیتو ماتریکس آمریکا تهیه و نسخه تجدید نظر شده ایرانی آموزش داده می شود.
خصوصیت اصلی وابستگی به مواد افیونی از دست دادن کنترل بر روی مصرف و تداوم مصرف علیرغم مواجهه با مشکالت سالمتی، خانوادگی، شغلی و قانونی مرتبط است. در وابستگی به مواد، مصرف مواد به اولویت اصلی زندگی فرد تبدیل می شود. در واقع می توان گفت در اعتیاد مصرف مواد تبدیل به تنها منبع کسب لذّت و رضایت در زندگی فرد میشود. مواد در مغز از طریق سیستم هایی اثر خود را اعمال میکند که در اصل برای پاسخ به محرکهایی طراحی شده اند که کارشان حفظ بقای گونه محسوب می شود. در اعتیاد به مواد رفتارهای موادجویانه برای فرد به صورت غیرعادی (ارزش بقاء) پیدا می کند. این موضوع فرد را به لغزش و عود تا مدتها پس از قطع مصرف مواد آسیب پذیر میکند و اساس طبیعت مزمن و عودکننده وابستگی به مواد را تشکیل می دهد. درمان نگهدارنده با داروهای آگونیست اُپیوئیدی عبارتست از جایگزینسازی مصرف مواد مخدر افیونی غیرمجاز بیمار با یک داروی آگونیست اُپیوئیدی مورد تأیید. درمان نگهدارنده در صورتی که درست اجرا شود باعث بهبودی روانی پایدار در مراجع شده و او را از آسیبهای روانی ناشی از اعتیاد می رهاند. به طور خلاصه می توان گفت که ایجاد علائم روانی مرتبط با اعتیاد از یک سو و عوارض فیزیولوژیک مرتبط با مصرف مواد مخدر از سوی دیگر دو مقوله نسبتاً مستقل هستند. متادون و بوپرنورفین و سایر آگونیستهایی که در درمان نگهدارنده رایج هستند قدرت اعتیادزایی روانی پایینی دارند، اما لزوماً قدرت کمی در ایجاد وابستگی فیزیولوژیک و تحمل نداشته و اتفاقاً در مواردی چون متادون توان آنها در ایجاد تحمل و وابستگی جسمی بسیار برجسته است. برعکس مواد مخدر غیرمجازی مانند هرویین و کِراک-هرویین قدرت اعتیادزایی باالیی دارند اما قدرت ایجاد تحمل در آنها و عالیم محرومیت ناشی از قطع مصرف ممکن است از متادون کمتر یاشد. *مخاطبین این دوره آموزشی مشاورین، روانشناسان، پزشکان و روانپزشکان هستند. مخاطبین دوره توجه داشته باشند گواهینامه این دوره از بهزیستی ارائه می شود.
یکی از شایعترین مواد مصرفی در دنیا و در ایران مصرف مواد محرک و حشیش و گل و.... است که نگرانی جدی برای خانواده ها و درماندگی جهت مصرف کنندگان فراهم کرده است و از طرفی درمان قطعی دارویی جهت مصرف کنندگان مواد محرک وجود ندارد و لذا بهترین درمان رواندرمانی است و رواندرمانی ساختاری ماتریکس یکی از معتبرترین و علمی ترین درمان در دنیا ست و در این درمان علاوه بر درمان و پرهیز از مصرف مواد بر بهبود عملکرد افراد تاکید دارد و هر جلسه درمان محتوای مشخصی دارد و با اجرای صحیح درمان تقریبا 85 درصد مصرف کنندگان نیز به پرهیز و بهبود عملکرد میرسند و تغییراتی در شیوه زندگی معتادان رخ میدهد در این درمان آموزش خانواده و بهره گیری از گروهای خودیار نیز مورد توجه است و درمان INTENSIVE و چند بعدی است و ابعاد زیستی _روانی_اجتماعی مورد توجه است و پس از گذراندن دوره فراگیران قادر خواهند بود تا به درمان مصرف کنندگان مواد محرک بپردازند این درمان توسط انستیتو ماتریکس آمریکا تهیه و نسخه تجدید نظر شده ایرانی آموزش داده میشود دکتر حسن حاجی پور از متخصصان به نام در حوزه درمان غیر دارویی است و دوره ها و کارگاههای زیادی را آموزش داده است
خصوصیت اصلی وابستگی به مواد افیونی از دست دادن کنترل بر روی مصرف و تداوم مصرف علیرغم مواجهه با مشکالت سالمتی، خانوادگی، شغلی و قانونی مرتبط است. در وابستگی به مواد، مصرف مواد به اولویت اصلی زندگی فرد تبدیل میشود. در واقع میتوان گفت در اعتیاد مصرف مواد تبدیل به تنها منبع کسب لذّت و رضایت در زندگی فرد میشود. هر چند ممکن است این روش به قطع کامل مصرف مواد منتهی نشود، اما بهبود کارکرد اجتماعی معتادان و کاهش عمده در عوارض جسمی، جرم و جنایت، افت تحصیلی، شغلی، عوارض روانی مانند افسردگی و نابسامانی های اجتماعی و خانوادگی را به دنبال خواهد داشت.تحقیقات نشان می دهند که استفاده از دوزهای بالای متادون موفقیت بیشتری در درمان افراد وابسته داشته است. به طوری که گفته می شود درصد ترک دوره درمانی توسط بیمارانی که دوزهای پایین متادون را دریافت کرده اند، بیشتر بوده و احتمال اینکه این افراد پس از ترک، موفق به قطع کامل مصرف ماده افیونی خود شوند، بسیار کم است. MMT در اکثر بیماران منجر به کاهش مصرف مواد افیونی، کاهش رفتار بزهکارانه، کاهش افسردگی و افزایش اشتغال می شود. میزان موفقیت در MMT تا حدی به خصوصیات بیماران بستگی دارد، اما مهم تر از همه ویژگی های برنامه درمانی و خدماتی است که در حین درمان به بیماران ارائه می شود. درمان نگهدارنده با متادون در مقایسه با درمان نگهدارنده با بوپرنورفین توانایی باالتری در نگهداشتن بیماران در درمان و دستیابی به پرهیز دارد، با این وجود به دلیل نیمرخ عوارض جانبی شدیدتر درمان با متادون مطلوب است درمان نگهدارنده با بوپرنورفین نسبت به درمان نگهدارنده با متادون در درمان وابستگی به مواد افیونی اولویت داده شود و در صورت عدم پاسخ درمانی مطلوب درمان با متادون در نظر گرفته شود. در وبینار درمان نگهدارنده با متادون پیشرفته به مباحثی همچون آثار، عوارض و علائم مصرف مواد محرک، سبب شناسی مواد محرک، درمان جسمانی و روانی مواد محرک، درمان ساختاری مواد محرک، راغب سازی، مراجعین بدون رغبت جهت درمان، فنون انگیزشی جهت مراجعین و خانوادهها، درمان دارویی با متادون و بوپره نورفین، تداخلات دارویی در درمان نگهدارنده، عواقب و عوارض متادون در مقابل فواید آن پرداخته می شود.
با اولین دفعات مصرف مواد مخدر، فرآیند اعتیاد آغاز می گردد. با ادامه مصرف، رخوت، سستی و فراموشی تشدید شده و تغییرات ظاهری بتدریج در فرد بیمار ایجاد می شوند. در سیر پیشرفت بیماری، شخص از نظر روانی نیز تضعیف شده و در بسیاری از موافع دچار افسردگی و سایر اختلالات روانپزشکی می گردد. در این مرحله، او دیگر حتی نسبت به حتی عزیزترین افراد زندگی خود بی تفاوت است. در مورد بهداشت شخصی و حتی وضعیت تغذیه، بی توجه می گردد و این موجب می گردد بروز مشکلات و بیماری های جسمی در او افزایش یابد. در این شرایط، تنها در رابطه با تهیه و مصرف موارد می توان انگیزه و تلاش را در شخص بیمار مشاهده نمود. اغلب معتادان احساس می کنند از جانب اجتماع طرد شده اند. هنگامی که فرد مصرف کننده تصمیم می گیرد برای ترک اقدام کند، یکی از چالش های ذهنی او و خانواده اش، این است که کدام مرکز درمانی و کدام شیوه درمانی بهتر است؟ شاید مساله بسیاری از مراجعه کنندگان برای درمان سوء مصرف مواد این باشد که کدام مرکز او را به عنوان بیماری که راه گریزی ندارد می پذیرد؟ بنابراین، این پرسش پیش می آید که علت قطع درمان چیست؟ به احتمال زیاد، دلایل قطع درمان از دید بیمار، خانواده و متخصصان گروه درمانی متفاوت است و به نظر می رسد تا کنون دلایل قطع درمان از نگاه بیماران مورد توجه قرار نگرفته است، در حالی که درمان برای آنها طراحی شده است. درمان نگهدارنده یکی از روش های اصلی درمان اعتیاد به مواد افیونی (تریاک؛ هروئین، شیره و کراک) است. در طول این درمان، بیمار مجموعه ای از درمان های طبی و دارویی و روان درمانی دریافت می نماید. در حال حاضر در ایران یکی از داروهایی اصلی و پرکاربرد که به منظور درمان نگهدارنده استفاده می شود متادون است.
یکی از بحث برانگیزترین درمان هایی که در مورد درمان اعتیاد مطرح شده است درمان نگهدارنده با متادون است و چون متادون خود یک مخدر است این شبهه برای افراد ایجاد می شود که پزشک به جای اینکه مرا ترک بدهد و کاری کند که من ماده ای را مصرف نکنم مرا قرصی کرده است لذا بسیاری از افراد زیر بار این درمان نمی روند. درمان نگهدارنده با متادون یعنی اینکه بیمار با مصرف منظم و طولانی مدت متادون از مواد و تمامی الگوهای مرتبط با مصرف مواد ( اعتیاد )دور بماند و زندگی کند. مشکل اینجاست که بسیاری از خانواده ها در اولین برخورد با مساله اعتیاد در مورد پیچیدگی های وابستگی روانی آن اطلاع چندانی ندارند و از این جهت می توان به آنها حق داد که این درمان را نپذیرند. هر چند ممکن است این روش به قطع کامل مصرف مواد منتهی نشود، اما بهبود کارکرد اجتماعی معتادان و کاهش عمده در عوارض جسمی، جرم و جنایت، افت تحصیلی، شغلی، عوارض روانی مانند افسردگی و نابسامانی های اجتماعی و خانوادگی را به دنبال خواهد داشت. MMT در اکثر بیماران منجر به کاهش مصرف مواد افیونی، کاهش رفتار بزهکارانه، کاهش افسردگی و افزایش اشتغال می شود. میزان موفقیت در MMT تا حدی به خصوصیات بیماران بستگی دارد، اما مهم تر از همه ویژگی های برنامه درمانی و خدماتی است که در حین درمان به بیماران ارائه می شود.
افرادی که به مصرف مواد مخدر دچار هستند همیشه این سوال برای خودشان یا خانواده شان پیش می آید که چه مسیری برای درمان این بیماری باید پیش گرفت و چه مسیری درست و بهینه تر است که بتوان اختلال سوء مصرف مواد را درمان کرد. همچنین ممکن است برخی از راهکارها و مسیرها اشتباه باشد و یا دارای هزینه و زمان زیادی باشند.از این رو، مسیر درست برای درمان سوء مصرف مواد بسیار حایز اهمیت می باشد. شما در این دوره آموزشی با مسیر درمانی و درست که باید برای درمان سوء مصرف مواد طی کنید آشنا می شوید.در این دوره آموزشی شما با شکل گیری و ایجاد وسوسه های مختلف، آشنایی و جلوگیری از رفتاهای پرخطر، راهبردهای جلوگیری از عود مجدد، چه عادات و رفتارهای سالمی را میتوان جایگزین نمود و همچنین مسیر های مختلف درمان راآشنا می شوید. شما می توانید این دوره آموزشی را بصورت آنلاین مشاهده نمایید و همچنین میتوانید بخش های مختلف دوره را دانلود کنید و در هر زمان و مکانی مشاهده نمایید.
اعتياد به مواد مخدر يکي ازمعضلات اساسي زندگي بشر به شمار مي رود.درمان سوء مصرف مواد به معنی ازبین بردن نیاز جسمی و روحی فرد به مواد و بازگرداندن او به زندگی عادی است.با شناخت مفهوم اعتیاد، شرایط،احساسات یک فرد معتاد وعوامل موثر در ترک، میتوانیم کمک شایسته ای به بیمار داشته باشیم