وبینار درمان نگهدارنده با متادون mmt (دوره دوم)

با اولین دفعات مصرف مواد مخدر، فرآیند اعتیاد آغاز می گردد. با ادامه مصرف، رخوت، سستی و فراموشی تشدید شده و تغییرات ظاهری بتدریج در فرد بیمار ایجاد می شوند. در سیر پیشرفت بیماری، شخص از نظر روانی نیز تضعیف شده و در بسیاری از موافع دچار افسردگی و سایر اختلالات روانپزشکی می گردد. در این مرحله، او دیگر حتی نسبت به حتی عزیزترین افراد زندگی خود بی تفاوت است. در مورد بهداشت شخصی و حتی وضعیت تغذیه، بی توجه می گردد و این موجب می گردد بروز مشکلات و بیماری های جسمی در او افزایش یابد. در این شرایط، تنها در رابطه با تهیه و مصرف موارد می توان انگیزه و تلاش را در شخص بیمار مشاهده نمود. اغلب معتادان احساس می کنند از جانب اجتماع طرد شده اند.

هنگامی که فرد مصرف کننده تصمیم می گیرد برای ترک اقدام کند، یکی از چالش های ذهنی او و خانواده اش، این است که کدام مرکز درمانی و کدام شیوه درمانی بهتر است؟ شاید مساله بسیاری از مراجعه کنندگان برای درمان سوء مصرف مواد این باشد که کدام مرکز او را به عنوان بیماری که راه گریزی ندارد می پذیرد؟ بنابراین، این پرسش پیش می آید که علت قطع درمان چیست؟ به احتمال زیاد، دلایل قطع درمان از دید بیمار، خانواده و متخصصان گروه درمانی متفاوت است و به نظر می رسد تا کنون دلایل قطع درمان از نگاه بیماران مورد توجه قرار نگرفته است، در حالی که درمان برای آنها طراحی شده است.

درمان نگهدارنده یکی از روش های اصلی درمان اعتیاد به مواد افیونی (تریاک؛ هروئین، شیره و کراک) است. در طول این درمان، بیمار مجموعه ای از درمان های طبی و دارویی و روان درمانی دریافت می نماید. در حال حاضر در ایران یکی از داروهایی اصلی و پرکاربرد که به منظور درمان نگهدارنده استفاده می شود متادون است.