وبینار تشخیص و درمان (بهبود عملکرد) اختلال اتیسم

اتیسم نوعی اختلال شخصیتی و روانی است که فرد در آن بیشتر به درون‌گرایی و فاصله گرفتن از محیط پیرامون و انسان‌های اطرافش، حتی خانواده دچار می‌شود. اوتیسم بیشتر در دوران کودکی در افراد ظاهر می‌شود و اکثراً قبل از رسیدن به 3 سالگی علائم آن در فرد پدیدار می‌شود. جالب است بدانید تا به حال دلیل اصلی بروز اختلال اوتیسم کشف نشده است.

اختلال طيف اتيسم يکي از اختلالات جدي در زمينه رشد است که معمولا قبل از سه سالگي تشخيص داده شده است. هرچند علايم و شدت آن در افراد مختلف، متفاوت است، همه انواع اتيسم بر توانايي برقراري ارتباط با ديگران تاثير مي گذارد. تغييرات مرتبط با بلوغ ناچيز مغز در رشد اتيسم مؤثر هستند. تعداد کودکان مبتلا به اتيسم در حال رشد است. هرچند درمان قطعي براي اتيسم وجود ندارد، اما درمان جدي و به موقع اتيسم تغييرات بزرگي در زندگي کودکان مبتلا به اين بيماري ايجاد مي کند. اتيسم موجب اختلال در رفتارهاي اجتماعي و مهارت هاي ارتباطي مي شود. کودکان و بزرگسالان مبتلا به اتيسم در ارتباطات کلامي و غيرکلامي و همچنين در فعاليت هاي سرگرم کننده دارای مشکل هستند. این بیماری را بیشتر به عنوان بیماری کودکان می‌شناسند، چرا که ابتلای کودکان به این بیماری چندین و چند برابر نسبت به بزرگسالان است. همچنین پسران تقریبا چهار برابر بیشتر از دختران مبتلا به اتیسم هستند.

این بیماری میتواند نشانه های فراوانی داشته باشد که توسط این نشانه ها اتیسم را می توان از درجات خفیف تا شدید درجه بندی کرد. اگرچه اتیسم رامی توان توسط یک سری از رفتارها تشخیص داد ولی افراد اتیستیک می توانند ترکیبی از این رفتارها را داشته باشند و الزاماً نباید رفتارهای اختلالی تعیین شده را به صورت یکجا از خود نشان بدهند. ممکن است دو کودک که یک تشخیص برای آنها داده شده است، از نظر رفتاری با هم تفاوت نشان بدهند واز نظر مهارت ها نیز با هم تفاوت داشته باشند. ممکن است والدین کلمات متفاوتی را در رابطه با بیماری این کودکان بشنوند مانند شبه اتیسم، متمایل به اتیسم طیف اتیسم، اتیسم با عملکرد بالا و پائین، با توانائی بالا و پائین. والدین باید توجه داشته باشند که مهمتر از عنوان بیماری، پرداختن به درمان آن است. باید در نظر داشت که این کودکان با درمان مناسب و به موقع می توانند مطالب را بیاموزند، رفتارهای درست را از خود نشان داده و در آینده مانند افراد عادی زندگی کنند. اما بدست آوردن این اهداف مستلزم درمان به موقع و درست ، تحمل مشکلات و سختی های مربوط به این درمان است.

برای اتیسم درمان قطعی و یکسانی وجود ندارد، اگر چه با درمان مناسب و آموزش خیلی از بچه ها همراه با انتقال می توانند یاد بگیرند و رشد کنند رسیدگی زود اغلب می تواند مجموعه ای از درگیری های همراه اختلال را کاهش دهد و رفتار مزاحم راکم کند و درجاتی از استقلال را به وجود آورد. درمان به نیازهای شخصی بیمار وابسته است. در بعضی افراد ترکیب روشهای درمانی بیشتر مؤثر است. اتیسم معمولا به درمان در طول زندگی نیاز دارد.
از کاردرمانی و فیزیوتراپی بعضی مواقع در درمان اتیسم استفاده می شود. کاردرمانی به بهبود عملکرد مستقل و آموزش مهارتهای پایه (مثل بستن دگمه های لباس و حمام کردن) کمک می کند. فیزیوتراپی شامل استفاده از تمرین و اندازه گیری های فیزیکی دیگر (مثل ماساژ و گرما) برای کمک به کنترل حرکت های بدن بیماران است.